Post Description

Na tien jaar met Ben Walker als duo gewekt te hebben brak ze met alles en iedereen, behalve met muziek schrijven en maken. Ze verhuisde naar het Schotse eiland Bute en maakte haar beste werk tot nu toe. Murmelende pop-folk met akoestische gitaar en harp. 

Lijkt idyllisch, tot je naar de teksten luistert.
In Leaving London zingt ze: “I’ve given him my best years and he’ll never give them back.”
In Host is de klaagzang: “Sorry is the key to a door that you will come through and hurt me some more.”  

Wees gewaarschuwd, dit is een emotioneel en rauw album over het verbreken van die relaties. Onverbloemd beschreven, alsof het in een dagboek staat. Niets metaforisch, haar eigen realiteit. Voor sommige mensen waar ze mee brak zullen de teksten ronduit pijnlijk zijn om te horen. Gelukkig ben ik een luisteraar op afstand.

Dit album hoort tussen die van grote namen: Sandy Denny, Nick Drake en John Martyn. Natuurlijk is het folk maar het druppelt zelfs binnen bij mensen die dit genre normaliter links zouden laten liggen. Een meesterwerk.

Tracklist:
1. (Learning to Sail) in All Weather (2:55) 
2. Seconds (2:38) 
3. The Drawing of the Line (2:46) 
4. Leaving London (2:18) 
5. My Love Gave Me an Apple (2:11) 
6. If I Didn’t Mind (3:33) 
7. Host (1:50) 
8. Slender, Sad & Sentimental (2:30) 
9. Season & Time (2:11) 
10. Walls and Hallways (2:46) 
11. Fair Weather Friends (0:59) 
12. Dark Cloud (3:32) 
13. Onliness (2:12)

Staat er compleet op, 20% pars meegepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

“Muziek is kunst en kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn, anders is het elitair.”

https://www.youtube.com/watch?v=3IeL5fuaeek&feature=youtu.be