Post Description

Op bluesnrootscorner.nl stond;

Terry Robb draait al heel wat jaartjes mee in de specifieke fingerstyle gitaar blues scene, maar ook bij menig folk en country liefhebber gaat er een belletje rinkelen bij het horen van de naam. Op jonge leeftijd verhuist hij van Vancouver, Canada naar Pittsburgh, Pennsylvania om zich later definitief in Portland, Oregon te vestigen. 

Op acht jarige leeftijd krijgt hij van zijn oom zijn eerste gitaar. De blues revival in de zestigerjaren spreekt Terry Robb bijzonder aan en al snel is zijn hart aan deze stijl verpand. Vanaf zijn twaalfde speelt hij in allerlei lokale bands. Hij volgt muziekonderwijs en via zijn leraar ontmoet hij Henry Vestine, gitarist van Canned Heat. Wanneer Henry Vestine zich in Oregon vestigt helpt Terry hem aan de nodige contacten. Als wederdienst vraagt Vestine hem tijdens een aantal optredens van Canned Heat in het noord westen van Amerika om met de band mee te spelen. 

In dezelfde periode leert hij Curtis Salgado kennen, die dan in de band van Robert Cray speelt. Een ontmoeting met fingerpicking style gitarist John Fahey zet Terry aan om zich verder in deze specifieke stijl van gitaarspelen te ontwikkelen. In 1982 brengt hij zijn eerste single Psychedelta uit, die al snel wordt opgevolgd door het full album Next Window. Zijn derde uitgave Nice Try, uit 1987 markeert het moment dat hij het band gebeuren achter zich laat en als solist te werk gaat. 

En dat is wat hij hoofdzakelijk nog steeds doet op zijn recente uitgave Confessin’ My Dues, waarop hij zichzelf op akoestisch en resonator gitaar begeleidt. Slechts op How A Free Man Feels, It Might Get Sweaty, Three Times The Blues, Confessin’My Dues en Keep Your Judgement laat hij zich adequaat begeleiden door contra bassist Dave Captein en drummer Gary Hobbs. Wat voor de nodige variatie op het album zorgt. Adam Scramstad zorgt op laatst genoemde song voor een elektrisch tintje door zijn bijdrage als slaggitarist op een elektrische gitaar. 

Alle songs komen van eigen hand en met bij tijd en wijle virtuoos spel weet Terry Robb met Confessin’ My Dues weer een album uit te brengen dat van wereld klasse is, waarop blues en ragtime heerlijk samen komen. Een absolute aanrader!


Tracklist:
01. Butch Holler Stomp (1:52)
02. Still On 101 (2:39)
03. How A Free Man Feels (2:03)
04. It Might Get Sweaty (3:18)
05. Heart Made Of Steel (3:38)
06. Now Vestapol (6:11)
07. Darkest Road I'm Told (4:07)
08. Three Times The Blues (4:06)
09. Confessin' My Dues (3:00)
10. Death Of Blind Arthur (2:49)
11. High Desert Everywhere (2:00)
12. Keep Your Judgment (2:01)
13. Blood Red Moon (2:52)

Staat er compleet op, 20% pars meegepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

“Muziek is kunst en kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn, anders is het elitair.”

https://www.youtube.com/watch?v=vsU51wVdEOM